Şair. 7 Eylül 1947, Adana doğumlu. Artvin’in Aşağı Maden
köyünden halk şairi Kabakçıoğlu’nun torunudur. Şar Köyü İlkokulu, Ankara
Atatürk Lisesi, Gazi Eğitim Enstitüsü mezunudur. Anadolu Üniversitesinde lisans
tamamladı. Değişik işlerde çalıştı. Ortaokul ve liselerde Türkçe-edebiyat
öğretmenliği yaparak, 1996 yılında emekliye ayrıldı ve İstanbul’a yerleşti.
İnsanlar Sence
adlı ilk şiiri Öğretmen Dünyası dergisinde (Kasım 1987), diğer şiirleri,
Damar dergisi başta olmak üzere İnsancıl, Türk Dili, ABC, Öğretmen
Dünyası, İzlek ve Yaba Öykü dergilerinde yer aldı. Halk şiirinden
yararlanarak ironik şiirler yazdı. Türkiye Yazarlar Sendikası ve Dil Derneği
üyesidir.
“ Kayabay’ın şiirlerinin en belirgin nitemlerinden
biri, şiirlerinin düşünsel ağırlıklı olmasıdır. Bu önemsenmelidir. (...) Onun
şiiri bir coşku şiiridir. (...) Bir coşkunun ortaya koyduğu psikoloji
ile verilmiştir şiir, hatta düşünce. (...) Kayabay’ın en belirgin
özelliklerinden birisi bazı sözcük koridorlarını şiirinde denemesidir. Dizeleri
şakır şakır söylemek tabii önemli bir nitemdir. Ne ki, sözcükleri alt alta
sıralayarak bir sözcük koridorunda yoğun bir şiirsellik yakalamak; ondan daha mı
az bir şirsellik yakalamak çabasıdır ki? Belki de daha zordur ve yaman bir
uğraş ister. Kayabay, bunu başarı ile kullanmıştır.” (Muhsin Şener)
ESERLERİ (Şiir):
Adanmış Türkülerim
(1993), Bir Hüzzam Şarkı (1993), Gülüşüne Bereket (1994), Bahar
Kal (1996), Öfkenin Yedi Rengi (2000).
KAYNAKÇA: Mehmet Aydın / Hep Uçlarda Yaşayan Bir Şair
(İnsancıl, Şubat 1995), Bilal Kayabay / Sorulara Yanıt - Özgen Seçkin / Hangi
Dizelerini Yazmış Olmayı İsterdim - Nuri Aksakal / Dağı Çalınmış Bir Şair:
Bilal Kayabay - Tacim Çiçek/ Doğumsuz Sancıları Sevmeyen Ozan (Damar, Mayıs 1995), Dursun Özden / Rüzgârın Oğlu
Kayabay (Bizim Gazete, 21.11.1996), O. Nuri Poyrazoğlu / Kitap Kitap Şiir Gelir
Bizlere (2000), Muhsin Şener / Bir Coşku Şiiri (Uğraş, Nisan 1996).