Araştırmacı, deneme ve öykü yazarı. 1927,
İstanbul doğumlu. Evlendikten sonra yazılarında Gülcüoğlu soyadını
kullandı. Şair ve yazar Nezihi Gülcüoğlu ile evlidir. İranlı bir ailenin çocuğu
olarak İstanbul’da dünyaya geldi. Öğrenimini ve hayatını bu şehirde sürdürdü.
Okumanın ve yazmanın tadını, annesi Mâsume
Honsârî’den aldı. On beş, on altı yaşlarında yazdığı ilk öykülerini Yedigün
dergisine “Nihal Mesut” takma adıyla gönderdi. Dergi yöneticilerinden yazmayı
sürdürmesi için teşvik gördü. Eski Türkçeyi bildiğinden, eski Türk edebiyatını annesinin kitaplığından
okuyarak tanıyıp sevdi. Yazıları, uzun yıllar Kadın dergisinde
yayımlandı.
1972 yılından itibaren Niyazi Banoğlu, Zuhuri
Danışman, Sadi Borak gibi tarihçi ve edebiyatçıların eski Türkçe el yazısı
notlarını Lâtin harflerine aktardı. Zuhuri Danışman’ın Son Havadis
gazetesi için sadeleştirerek hazırladığı Feyzullah Efendi’nin Osmanlı
Edebiyatı Tarihi kitabının son cildini, Zuhuri Danışman’nın ölümü üzerine
sadeleştirip günümüz diline aktararak ve gazeteci-yazar Zekeriya Sertel’in eski
Türkçe olarak kaleme aldığı anılarının Azerbaycan bölümünü Latin harflerine
aktararak yayıma hazırladı.
ESERLERİ:
DENEME: Değinmeler - Denemeler (1995).
ÖYKÜ: Hoşça Kal Düşlerim (1996).
YAYINA HAZIRLAMA: Osmanlı Tarihi
(Feyzullah Efendi’den, 7. cilt, günümüz Türkçesiyle, 1972), Rus Biçimi
Sosyalizm (Zekeriya Sertel’den, günümüz Türkçesiyle, 1993).
HAKKINDA: Mesude Honsârî Gülcüoğlu / “
Öndeyiş” (Değinmeler - Denemeler, 1995).