İslâm bilgini, hattat (D. 1867, Taşköprü / Kastamonu –
Ö. 13 Şubat 1929). Şakâyık yazarı Taşköprüzâde Ahmed İsameddin amcasıdır.
İlköğrenimine Halil Efendi’den ders alarak başladı. Öğrenimini kardeşi Muslihuddin
ve dayısı Mehmed Niksari’nin yanında ilerletti. Hüsnühatta (güzel
yazı) merakı ve kabiliyeti görülünce Şeyh Hamdullah Efendi’den hat
(yazı) sanatını öğrendi. Bursa’da Manastır Medresesi müderrisi, Kızıl
Katır Muslihuddin Efendi ile Çendik Medresesi müderrisi Şeyh Mehmed
b. Hocazâde’nin derslerine devam etti. Hocası Muslihuddin Efendi
Edirne Üçşerefeli Medresesine tayin edilince onunla birlikte Edirne’ye
gitti. Muslihuddin Efendi’nin vefatından sonra Sahn-ı Seman müderrisi
Müeyyedzâde ve Lutfi efendilerden aklî ve dinî ilimlerde ihtisas
yaptı. Her ikisinin de takdirini kazandı. Zamanın ileri gelen âlimleri
arasında yer aldı. Bir müddet Rumeli kazaskeri ve Manisavizâde’nin
hizmetinde bulunduktan sonra Bursa’da Esediye ve Hüsrev; İnegöl’de
İshak Paşa medreselerinde müderrislik yaptı. Taftazani’nin Mutavvel
adlı eserine haşiye (açıklama), ayrıca ilm-i kelâma dair bir risale
yazdı. Nuruosmaniye Camii Buharihan kıraatına da devam etti.