Akademisyen,
Türk Dili ve Edebiyatı profesörü, araştırmacı yazar (D. 25 Şubat 1923, Sivas –
Ö. 3 Haziran 2012, Ankara). İlk ve ortaöğrenimini sırasıyla Fevzi Paşa
ilkokulu, Sivas Ortaokulu ve Sivas Lisesinde tamamladı. Ankara Üniversitesi
DTCF Klâsik Şark Dilleri ve Türk Dili ve Edebiyatı Bölümleri (1945) mezunu. “Enverî
Divanının Edisyon Kritiği” (1946-49) ile doktorasını tamamladı. 1949
Mayısında Tahran Üniversitesinin verdiği bir burs ile iki yıl İran’da kaldı.
1951’de yurda dönünce Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Klâsik
Şarkî Dilleri Kürsüsüne asistan olarak atandı. 1954’te İngiltere’de Londra
Üniversitesi Şark Dilleri Okulunda ve British Museum’da araştırma ve inceleme
yaptı. “Çağdaş İran Edebiyatında
Nazım” (1955) konulu tezi ile Klâsik Şark Dilleri Kürsüsünde Fars
dili ve edebiyatı doçenti oldu. Sorbonne’da
(1957-59) çalışma alanıyla ilgili araştırmalar yaptı.
1959’da
Societe Asiatique’e üye seçildi. 1962’de “Mevlânâ ve Çevresi” konulu
çalışmasıyla profesörlüğe atandı. Klasik Şark Dilleri Kürsüsü başkanlığı, Doğu
Dilleri ve Edebiyatları Enstitüsü müdürlüğü, 1983’ten sonra Doğu dilleri ve
edebiyatları bölüm başkanlığı, DTCF dekan yardımcılığı (1973-74), Yönetim
Kurulu üyeliği, Senato üyeliği görevlerinde bulundu. Aynı zamanda Konya Selçuk
Üniversitesinde kuruluşundan 1979 yılına kadar öğretim görevlisi olarak
çalıştı, yönetim kurulu ve senato üyeliği yaptı. Dört ay kadar İngiltere’de,
British Museum’da (1965-1966) araştırmalar yaptı.
1984’te
Türk Dil Kurumu Bilim Kurulu aslî üyeliğine, Eylül 1985’te ise Ankara
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dekanlığına seçildi. 1990 yılında emekli
olduktan sonra 1995 yılına kadar DTCF’deki lisans üstü ve doktora derslerini
sözleşmeli olarak yürüttü.
Anbarcıoğlu,
1951 yılından itibaren hem yurtiçinde hem Pakistan, Afganistan, İran’da pek çok
kongre ve seminere bildiriyle katıldı. Makaleleri Belleten, Doğu Dilleri
Dergisi, Erdem, Image ve Tercüme dergilerinde yayımlandı.
ESERLERİ (İnceleme-Yayıma Hazırlama):
Maarif-i Sultan Veled (1949), Fihi Mâfih
(Mevlânâ Celâleddin-i Rûmî‘den, 1955), Saâdetnâme Mesnevisi (Nâsır-ı Hüsrev‘den, 1958), İtikadnâme (Abdurrahman Câmî‘den,
1968) Mihr ü Mah Kıssası (Assar-ı
Tebrizî‘den, 1971).
KAYNAKÇA:
TDOE – TDE Ansiklopedisi 1 (2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007), Meliha
Ülker Tarıkahya Anbarcıoğlu kitapları (1000kitap.com, 25.02.2020).