Dilci (D. 4 Eylül 1910, İzmir – Ö. 27 Ağustos 1960, İstanbul).
Babasının Mütareke’den sonra İngilizlerin elinden Rodos’a kaçması dolayısıyla
ilköğrenimini Rodos’ta ve İzmir’de, ortaöğrenimini İzmir Amerikan Kolejinde
tamamladı (1931). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve
Edebiyatı Bölümünü (1936) bitirdi. Aynı yıl doktora yapmak üzere devlet
bursuyla Almanya’ya gönderildi. Leipzig ve Berlin üniversitelerinde okudu
(1936-39). Annemarie von Gabain’in derslerini takip etti. İkinci Dünya
Savaşı’nın başlamasıyla doktorasını tamamlayamadan yurda döndü. İÜ Edebiyat
Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne asistan olarak tayin edildi ve Reşit
Rahmeti Arat’ın yanında çalışmaya başladı (1940). Türkiyat Enstitüsü ile İslâm
Ansiklopedisi’nin çalışmalarına katıldı. 1945’te doktor, 1949’da doçent
oldu. Bu sırada yaklaşık bir yıl Maarif Vekâleti Yüksek Tahsil Umum
Müdürlüğünde şube müdürü olarak görev yaptı. 1960 yılında profesörlüğe
yükseltildi, ancak kadrosunun onaylanmasından bir gün sonra öldü. Mansuroğlu,
Türkiye Türkolojisinin Ragıp Hulusi Özden, Ahmet Caferoğlu ve Reşit Rahmeti
Arat kuşağından sonra gelen en güçlü temsilcilerindendi.
ESERLERİ (Araştırma-İnceleme):
Anadolu Türkçesi (13. Asır) Dehhâni ve Manzumeleri (1947), Ahmed Fakih Çarhnâme
(1956), Sultan Veled’in Türkçe Manzumeleri (1958).
KAYNAK: Faruk Kadri Timurtaş / Ölümünün 5.
Yıldönümünde Prof. Dr. Mecdut Mansuroğlu (Türk Kültürü, c. 3, s. 857-863,
1965), Mustafa Kutlu / Mansuroğlu, Mecdur (TDE Ansiklopedisi, c. 6, s. 140-141,
1962), Hayati Develi / TDV İslâm Ansiklopedisi (c. 28, s. 18, 2003), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).