Tasavvufçu (D. 1910, ? – Ö. 1983, ?). Son
dönem Melâmî pirlerinden. Üçüncü dönem Melâmî piri Seyyid Muhammed Nûru’l-Arabî
[1813-1893]’nin halifelerinden Hulûsî Maksûd Efendi [1851-1929]’nin oğlu. Kimya
mühendisliği tahsili gördü.
ESERLERİ:
İnsanın Aslı ve Ruhların Yıldızlarla İlişkisi (Azîzüddîn-i Nesefî’den, 1976), Vâridât
Şerhi - Ezân-ı Muhammedî Şerhi - Mürşidü’l-Uşşâk - Risâle-i Sâlihiyye
(Nûru’l-Arabî’den, 1979, 1994), Ahadiyet Risâlesi ve Fütûhât-ı
Mekkiyye’sinden Seçilmiş Tasavvufa Dair Bölümler - İnsan-ı Kâmil, Tasavvuf,
Marifet ve Ahlâk Makamları ve Sırları (İbn Arabî’den, 1983), Allâh ve
İnsân (1991), Hulûsî Dîvânı
(Hulûsî Maksûd Efendi’den, Allâh ve İnsân içinde, 1991).
HAKKINDA: Mustafa Tatcı (Hayatı, Hatıratı ve
Mektuplarıyla Çağdaş Bir Melâmî: Mahmut Sadettin Bilginer (Dergâh dergisi).