Romancı (D. 3 Ekim 1916, Devrekâni / Kastamonu
– Ö. 10 Temmuz 2001). TDK Bilim Kurulu üyesi Prof. Dr. Meliha Ülker
Anbarcıoğlu’nun eşiydi. İlkokulu Devrekâni’de, ortaokul, lise bir ve ikiyi
İstanbul Erkek Lisesinde okudu. Haydarpaşa Lisesini bitirdikten sonra 1936
yılında Almanya‘ya giderek Berlin Teknik Üniversitesine devam etti, Hannover
İnşaat Fakültesinden mezun oldu (1942). İkinci Dünya Savaşını Almanya’da
sığınaklarda yaşadı. 1942-48 yılları arasında Almanya'da mühendis olarak
çalıştı. 1948 yılında yurda dönünce sırasıyla; Bayındırlık Bakanlığı Şose ve
Köprüler Başkanlığında uzman proje mühendisi (1948-50), İller Bankası Doğu
Bölgesi İçme Suları Dairesinde şef (1950-57), Bayındırlık Bakanlığı
Demiryolları İnşaat Başkanlığında proje yüksek mühendisi (1957-60), Devlet Su
İşleri Genel Müdürlüğünde daire başkan yardımcısı (1960-65), Köy İşleri
Bakanlığı sondaj dairesi başkanı (1965-68), Yol Su Elektrik İşleri genel müdür
Başyardımcısı (1968-72), Köy İşleri Bakanlığı müsteşar başyardımcısı (1972-75)
olarak görev yapıp 1975 yılında emekliye ayrıldı.
Yazmaya, Kabataş Erkek Lisesindeki
öğretmenlerinin teşvikiyle başladı. Yurdun çeşitli yerlerinde görev yapan
Anbarcıoğlu, buralardaki insanları,
onların yaşayışlarını yakından görüp inceleme fırsatını buldu. Bu gözlemlerini,
emekli olduktan sonra yazmaya başladığı romanlarında işledi.
ESERLERİ:
ROMAN: Semih’in Defteri (1993), Menük
(1994), Taki (1995), Ali Güdü (1995), Yaşar Kabali (1996),
Elekçi Fadim (1998).
GEZİ: Gezi Anıları (1994).
HAKKINDA: Saime İnal Savi / Kastamonulu İki
Romancı - Hikâye ve Oyun Yazarı: Oğuz Atay -M. Atâ Anbarcıoğlu (2001), TDOE –
TDE Ansiklopedisi 1 (2002), Nail Tan - Özdemir Tan / Gurur Kaynağımız
Kastamonulular III (2004).