Şair,
roman ve hikâye yazarı (D. 1864/5, İstanbul – Ö. 19 Aralık 1921, İstanbul).
Asıl adı Hüseyin Kâmil’dir. Tepedelenli Ali Paşa’nın torunu, İsmail Rahmi
Paşa’nın oğludur. Aksaray’da Rüşdî ve Mülkî-i İdadi okullarında okuduktan sonra,
Şûrâ-yı Devlet Reisi Akif Paşa’nın yardımıyla Tanzimat Dairesi Kaleminde
maaşsız olarak göreve başladı. Saniye rütbesi verildi. Maaş verilmediği için
işi bıraktı. Vefatına kadar Tesalya’da arazisini satarak geçindi, hiçbir işle
meşgul olmadı. Haydarpaşa Koşuyolu’ndaki evinde vefat etti. Merkez Efendi
Kabristanına gömüldü. Eserlerinden çoğu basılmamıştır.
ESERLERİ:
ŞİİR:
Perişan, Tahassür, Ezhâr-ı Tefekkür, Latife, Hezeyanlarım,
Edirne’ye Seyahat, Müsveddelerim, Bursa Seyahati, İkinci
Valide, Sirişk-i Hicran, Perakende, Serab.
ROMAN:
Ma’şûka yahud Muhafaza-i Aşk (1303), Bir Müteverrimenin Hissiyatı
(1304), Mesruk Çocuk.
HİKÂYE:
Bir Deste Kağıt.
DİĞER
ESERLERİ: Ferâidü’l-Mantık (1299), Muhaberelerimiz (1303), Nümune-i
Şecâat (1305), Validem (1321), Barbaros Hayrettin Paşa
(1324), Yazdıklarım (1336).
HAKKINDA: İbnülemin Mahmut Kemal İnal / Son Asır Türk
Şairleri (c. 2, 1930-41), TDE Ansiklopedisi (c. 5, 1977-98, s. 133), Nail Tuman
/ Tuhfe-i Nailî (c. 2, s. 3521), TDOE –TDE Ansiklopedisi 5 (2004).
