Mutasavvıf-şair (D. ?, Baltalimanı / İstanbul
- Ö. 29 Eylül 1923, Çengelköy / İstanbul). Tam adı Çapanzâde Mehmed Ârif Bey.
Özel eğitim alarak yetişti, Bâbıâli ve Bâb-ı Seraskerî kalemlerinde çalıştı.
Emekliliğinden sonra eser yazmakla meşgul oldu. Tasavvufta Halvetî-Şabanî
yolunun saliklerindendir.
ESERLERİ:
Dîvânçe-i Eş’âr, Atiye-i Sübhâniyye (Geylânî’nin Gavsiye’sinin şerhi, haz.
Bekir Uluçınar, 1983), Güldeste-i İsmet, Miftâh-ı Hasîn-i Rahmâniye
fî Arz-ı Vücûd-ı Rahmâniye, Dâfiu’z-Zulem fî Kulûbi’l-Ümem, Tuhfe-i Şemsiyye,
Celb-i Sürûr ve Selb-i Küdûr, Tuhfe-i Seyfiyye, Vâridât-ı Seferiye, Zeyl-i
Vâridât, Hâzâin-i Envâr ve Defâin-i Esrâr, Şuûnât-ı Hak alâ Mâcerâyi’s-Sebak
(3 cilt), Terceme-i Fıkh-ı Keydânî.
KAYNAKÇA: Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı
Müellifleri II (1972), İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c.
I, 1999),
