Çiğdem Sezer

Şair

Doğum
06 Ağustos, 1960
Eğitim
Gevher Nesibe Sağlık Eğitim Enstitüsü
Burç

Şair. 6 Ağustos 1960, Trabzon doğumlu. İlk ve ortaöğrenimini doğduğu kentte tamamladı. Gevher Nesibe Sağlık Eğitim Enstitüsünü (1986) bitirdi. Yozgat (1979-80), Trabzon (1980-83), Ankara (1983-86), Sakarya (1986-93) sağlık kuruluşları ve okullarında çalıştı. Sapanca Sağlık Meslek Lisesinde meslek dersleri öğretmenliği yaptı. 17 Ağustos 1999 Marmara depreminden sonra Ankara’ya tayin edildi ve orada emekli oldu.

İlk şiiri “Yıldız Kaydı”, Kıyı dergisinde (sayı: 18, 1983) çıktı. Şiirleri ve yazarlarla yaptığı söyleşiler 1983 yılından itibaren Kıyı, Karşı, Yeni Biçem, Çağdaş Türk Dili, İnsan, Eşik, İzlek, Şiir-lik, Mor Taka, Varlık dergilerinde yayımlandı, ayrıca antoloji ve şiir yıllıklarında yer aldı. Kanadı Atlas Kuşlar adlı kitabı ile İzmir Belediyesi (1991), Petrol İş Sendikası (1992), Yarımca Şiir Festivali (1993), Sabri Altınel Şiir Ödülü (1993) ile Ali Rıza Ertan Şiir Ödülünü (1993), Çılgın Su kitabıyla Dünya Kitap Dergisi 1993 Şiir Ödülünü, Bir Şehrin Hatıra Fotoğraflarından adlı kitabıyla 1998 yılı Arıburnu Şiir Ödülünü, Dünya Tutulması kitabı ile de 2006 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülünü aldı. Şiirlerinde yaşamla doğayı ve onun bir parçası olan insanı bütünleştirmeye önem verdi, alttan alta yürüyen bir izlek olarak da kadın sorunlarını işledi. Edebiyatçılar Derneği üyesidir.

Her şair kendi üslubunu yarat-malı. Okuduğunuzda ‘İşte bu şu şairin şiiri’ dediğimiz ve yanılmadığımız şairler var. Onlardan birisi, üslubunu yakalamış bir şair Çiğdem Sezer. Şiirinin karakteristik özelliklerini pekişmişliği ile ‘işte bu Sezer’in şiiri’ dedirtebilen sayısı çok olmayan şairlerden.” (Selma Ağabeyoğlu)

İnsanın yabancılaşması, yalnızlığı günümüzün sorunu. Ozan, şehri kanlı paltosuna bürünmüş yürüyen bir insan imgesiyle anlatıyor. Ceylanlar sığar mı böyle bir şehrin hatıra fotoğraflarına? Şehir, baş dönmesi gibi içine çeker insanı. Şehirlerin de anısı vardır. Ve “unutmak bir şehre yeni baştan girmektir.” Şehir, yeniden gidilen yoldur. “Bir şehri bizim kadar güzel kim terk edebilir?

Çiğdem Sezer’in şiiri okundukça sarıyor insanı, yeni tatlar veriyor.” (Hasan Akarsu)

ESERLERİ (Şiir):

Kanadı Atlas Kuşlar (1991), Çılgın Su (1993), Kapalı Gişe Hüzünler (1996), Bir Şehrin Hatıra Fotoğraflarından (1998), Dünya Tutulması (2005).

KAYNAK: Çılgın Su Akışında Çiğdem Sezer (Yeni Biçem, sayı: 22), Kanadı Atlas Kuşlar (Kıyı, sayı: 71), Bir Kitap Bir Şiir (Kıyı, sayı: 77), Kıranlar Hep Oldu Bereket Geliştirenler de (Kıyı, sayı: 80), Çılgın Su (Kıyı, sayı: 94, SAYI: 98), Kendine Muhalif Dize’nin Şairi (Kıyı, sayı: 106), Kanadı Atlas Kuşlar’dan Çılgın Su’ya Çiğdem Sezer (Kıyı, sayı: 110), Vedat Yazıcı / Sözümüz Şairlerden Şiirlerden (1997), Selma Ağabeyoğlu / Bir Şehrin Hatıra Fotoğraflarından - Hasan Akarsu / Şehrin Hatıra Fotoğraflarının Şiiri (Cumhuriyet Kitap, 29.7.1999), Hasan Akarsu / Şiirler Değdi Sevdaya (2000), Mehmet Aydın / Edebiyatımızda Kadın Şair ve Yazarlar Sözlüğü (2001), Betül Tarıman / Bir Şehrin Hatıra Fotoğraflarından (Cumhuriyet Kitap, 3.1.2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

ADRESİ KÖZ OLANA

doğrudur suskun ve vahşi olduğum

sular kabardığında bir hayvan gibi

dönüp durduğum, çemberin etrafında

 

zincirimdir acıtır değdikçe tenimi

- sizin acınızı kim nasıl anlar

sular çekildiğinde orman kimlere kalır?

 

kuşları iyi tanımam, doğrudur

belki ağaçları da

ama bir kuş ötse bilirim

öte uçurumlarda

 

bir ağaç bir ağaca

uzak kalsa eksilirim ezberimde olmadığı doğrudur adreslerin

ama her adres biraz eksiktir ve insan

adresinde bulunmaz çoğu zaman

 

ben burda tenhalardan

gelir bana giderim

BENİMLE BÖYLE SEVİŞ EY HAYAT

eksiliyor zaman, durağım yok

yüreğimi çalıp durma ey şiir

 

asiyim, mülteciyim, evet

kendine muhalif dizeyim

benimle böyle seviş ey hayat

gökyüzüne sığmayan yıldız gözüyüm

 

ihtilal çocuğuyum,. sene dokuz yüz altmış

yıldönümü Hiroşima’nın

nükleer bir aşkın kambur kızıyım

 

kısacık ömrümde kaç intihar

ıssız sokaklar uykularımda

düşümde gözleri oyulmuş ağaçlar

mülteciyim, asiyim, şairin

un sererim ipine komşunun

 

benimle böyle seviş ey hayat

kendine muhalif dizeyim

DAĞA BAKMAK

bir dağa baktıydım, ay

çıplak sırtında gecenin

karanlığı okşuyor

dağın örsünde

sessizlik

kendini çoğaltıyor

 

bir dağa baktıydım, gece

bin yaşın dinginliğiyle

kumuna aşina çöl

gibi bende

biri var, diyor.kapını

çalıyor bak. pencereyi

tıklatıyor, rüzgâr

idim, estim, kim

olsa üşürdü. geceydim

üşümedim

 

çöl kumuna,

gece dağa kapanmış

ben dağa baktım mı? baktım

bu uzaklık ordan kalmış

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör