Şevket Bulut

Hikâyeci (D. 31 Temmuz 1936, Kilis - Ö. 16 Eylül 1996, K.Maraş). Kilis Cumhuriyet İlkokulu (1951), Adana Yapı Enstitüsü (1957), Erzurum Tekniker Okulu (1959) mezunu. K.Maraş Millî Eğitim Müdürlüğünde büro şefi (1959-62), Ünye’nin Kocaman köyünde yedek subay öğretmen (1962-64), K.Maraş (1964-81) ve Sivas Bayındırlık Müdürlüklerinde inşaat teknikeri olarak çalıştıktan sonra 1986’da kendi isteğiyle emekliye ayrıldı, ticaretle uğraştı. 1961’de Hatice Bulut (Özkemöç) ile evlendi. Nermin Amasyalı (1962), M. Pervin Özdeşemeci (1963) ve M. Akif Bulut (1967) adlarında üç çocuğu vardır. Türkiye Yazarlar Birliği üyesiydi.

İlk ürünü olan “Kilis’im” adlı şiiri, 1954’te Genç Kilis gazetesinde çıkmıştı. 1970’te hikâyeye yönelerek ürünlerini Hareket (ilk hikâyesi: Odacı Mehmet Efendi, 1970), Hisar, Türk Edebiyatı, Töre, Millî Kültür, Millî Eğitim ve Kültür, Doğuş Edebiyat, Küçük Dergi’de yayımladı. Konularını, Anadolu insanının gelenek ve sorunlarından alan hikâyeleriyle tanındı. Sarı Arabalar adlı kitabında yer alan Oynaş adlı hikâye, TV’ye uyarlandı (1977-81). 1981 yılında, Kayseri Sanatçılar Derneği tarafından yılın hikâyecisi seçildi.

“Şevket Bulut, eski lâkin huzurlu, temiz, pâk, gıllıgışı olmayan ha­yatımızın, o tahta kepenkli arastaların, semerci ve nalbantların, yaşlı kadınların, değir­mencilerin, kaçakçı ve köylülerin, küçük devlet memurlarının, kıpırtısız bir yaz öğlesi­ni yaşayan eski mahallelerin riyasız, yalan-dolansız, doğrudan ifadeli ve klâsik hikâyesini Pınarbaşı’nın duru ve serin suyu gibi anlatıp geçti. Yolum ne zaman bir yaylaya düşse, ne zaman bir pınar görsem ve yanmda tek ü tenha bir çiğdem, kendisini hatırlayacağım.” (Mustafa Kutlu)

“Şevket Bulut’un öykülerinde ‘A-nadolu gerçeği’ olarak, zaman zaman abartılı bir biçimde de olsa görülür; inanç, kültür, gelenek, görenek, töre, efsane, menkıbe, mesel, halk söylenceleleri; Türkler, Kürtler, Alevîler, Sünnîler, ağalar, azaplar, ırgatlar, kaçakçılar, eşkiyalar, gerçek ve sahte şeyhler, hocalar, kadınlar, erkekler, çocuklar... hepsi de en yalın hallerinde  nasıl yaşıyorlarsa öylece öykü ve öykü kahramanları olarak yazınsallaşıyorlar. En klasik kullanılışı ile ‘yalın ve gerçekçi üslûp’ onun öykülerini en iyi bir biçimde tanımlayacaktır sanırım.” (Ömer Lekesiz)

“Ömer Seyfettin çizgisinin günümüzde en başarılı isimlerinden biri olan Şevket Bulut, iyi bir gözlemci, iyi bir folklor bilimcisi, dikkatli bir sosyolog ve psikolog gibi Anadolu insanını araştırmıştır. Onun hikâyelerinin teması kısaca; Anado­lu’dur. Hikâyelerinde; atasözü, deyim, halk söyleyişi, halk hikâyeleri, vecizeler, efsane­ler, halk inanışları geniş bir yer tutar. Hikâyeleri âdeta bir folklor galerisi gibidir.” (Ahmet Türk)         

ESERLERİ (Hikâye):

Al Karısı (1971), Sarı Arabalar (1974), Dilek Çınarı (1975), Kefensiz Ölüler (1984), Sınırdaki Tarla (1996), Yıkık Minare (1996).

HAKKINDA: İnci Enginün/ Dilek Çınarı ve Kırk Kanat (Hisar, S: 153), Halil Kaleli / Halk Hikâyesi, Millî Hikâyeciliğimiz ve Şevket Bulut (Hareket dergisi, sayı: 106, 1974), Hasan Şahmaranoğlu / Şevket Bulut’un Hikâyeleri Üzerine (Hisar, sayı: 140, 1975), Eshabil Karademir / Oynaş Yazarı Şevket Bulut’la Bir Konuşma (Hisar, say: 163, 1977), Musa Doğan/ Hikâyeciliğimiz ve Şevket Bulut (Divan dergisi, sayı: 4, 1979), Ümit Fehmi Sorgunlu/ Hikâyeci Şevket Bulut ile Konuşma (Küçük Dergi, S: 12, 1980), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Ömer Lekesiz / Yeni Türk Edebiyatında Öykü - 4 (2001), TBE Ansiklopedisi (2001), Arif Eren / Şevket Bulut ve “Sınırdaki Tarla” Hikâyesi - Oğuz Alp Aköz / Şevket Bulut’un Ardından (Alkış dergisi, K.Maraş, Eylül 2002).