Dilci (D. 1891, Elbistan - Ö. 1980, Ankara).
Mülkiye Mektebi (Siyasal Bilgiler Okulu)’ni bitirdikten (1913) sonra çeşitli
yerlerde kaymakamlık yaptı. Mülkiye müfettişliği (1919-28), milletvekilliği
(1931-40) görevlerinde bulundu. Millî Mücadele yıllarında Tokat yöresinde
savaştı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesinde öğretim üyeliği
(1936-40), Türk Dil Kurumunda genel yazmanlık ve ikinci başkanlık (1934-50)
yaptı. Dil ve tarih alanında resmî görüş doğrultusunda yaptığı çalışmalarıyla
tanındı.
BAŞLICA ESERLERİ:
Güneş-Dil Teorisine Göre Toponomik Tetkikler (1936), Güneş-Dil Teorisine Göre Dil
Tetkikleri (1936), Dil ve Irk Münasebetleri Hakkında Tetkik (1937),
Diyarıbekir Adı Üzerinde Toponomik Bier Tetkik (1937), Nusayrîler ve
Nusayrîlik (1938), Alp Kelimesi ve Alpin Irkın Yurdu (1938), Dil
ve Tarih Tezlerimiz Üzerine Geçerli İzahlar (1938), Maraş Yollarında (1940),
Köy Kalkınması (1960).
KAYNAK: Mücellidoğlu Ali Çankaya / Yeni
Mülkiye Tarihi ve Mülkiyeliler (c. III, 1968), Yurt Ansiklopedisi (c. VIII,
1982-83), Milliyet Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi (22. cilt 1986), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
