Hüseyin Suat Yalçın

Yazar, Şair

Doğum
Ölüm
21 Mart, 1942
Eğitim
Tıbbıye Mektebi
Diğer İsimler
Gâve-i Mazlum, Gâve-i Zalim

 Şair ve yazar (D. 1867, İstanbul - Ö. 21 Mart 1942, Beşiktaş / İstanbul). Gâve-i Mazlum, Gâve-i Zalim imzalarını da kullandı. Hüseyin Cahit Yalçın’ın ağabeyidir. İstanbul’da başladığı ilköğrenimini Balıkesir’de tamamladı. Beyazıt Rüştiyesinde (ortaokul) okudu. Tıbbıye Mektebini (1886) bitirdi. Midilli ve İstanbul’da bir süre hekimlik yaptıktan sonra Paris’e gitti. Uzmanlık stajını yaptığı Paris’ten dönüşünde Şam’da sıhhıye müfettişliği (1898-1908), Sıhhıye Meclisi üyeliği görevlerinde bulundu. Serbest hekimlik yaptı. Millî Mücadele yıllarında Anadolu’nun çeşitli yerlerinde, Cumhuriyet’ten sonra Devlet Deniz Yollarında hekim olarak çalıştı.

İlk yazısı Saadet gazetesinde (28 Şubat1886) çıkmıştı. Eski tarzda yazdığı şiirlerini ilk defa Tercüman-ı Hakikat gazetesinde yayımladı. Cenap Şahabettin ve Tevfik Fikret etkisinde yazdığı aşk ve kadın konulu lirik şiirleriyle tanındı. II. Meşrutiyet’ten (1908) sonra başta Kalem dergisi olmak üzere çeşitli mizah dergilerinde yazılar yazdı. Ayrıca sahne eserleri ve çevirileri vardır. Feriköy Mezarlığında toprağa verildi.

“Servet-i Fünûn şiirinin umumi hassasiyet ve tahayyül atmosferi içinde, bazan hayata dönmüş ve daha çok içine kapanıp marizleşmiş hafif bir lirizmin akislerini taşıyan bu şiirlerini, sonraları Lâne-i Melâl (1910) adı altında topladı. Şairliğinin bu döneminde onu, Cenâb’ı yakından takip ederken görüyoruz. İfade özellikleri bakımından bazan Fikret’i hatırlatmakla beraber, hadiseleri değerlendiriş ve duygulanış şekli bakımından, daha çok Cenâb’ın te’siri altındadır. Bu te’sir, Leyl-i Şitâ manzümesinde olduğu gibi, bazan çok açık bir şekil alır. Bu şiirlerin temalarında Servet-i Fünûn şiirinin umumi temalarından ayrılanlara rastlanmaz.” (Kenan Akyüz)

ESERLERİ:

ŞİİR: Lâne-i Melal (Melal Yuvası, 1910), Gâve Destanı (mizah şiirleri, 1923).

OYUN: Kirli Çamaşırlar (uyarlama, 1911), Çürük Temel (Fransızcadan uyarlama, 1915, İstanbul Şehir Tiyatrosunda oyn., 1916), Çifteli Mektuplar (1920), Kayseri Gülleri (uyarlama, Münir Nigar ile, 1920), Ahirette Bir Gün (manzum, heceyle, 1926), Tayyare (1927).

KAYNAK: Hakkı Tarık Us / Elli yıl Mecmuası (tsz), Efzayiş Suad Yalçın / Hüseyin Suad Yalçın ve Şiirleri (1949), İsmail Parlatır / “Hüseyin Suad Yalçın” (Türk Ansiklopedisi, c.33, fas.269, s. 390), TDE Ansiklopedisi (c. 8, 1976-98), Kenan Akyüz / Batı Tesirinde Türk Şiiri Antolojisi (1985), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

 

VEDA

Elbet açar bizim de semâmızda şeh-peri

Mürg-î vedâ dedikleri bûm-î ecel-fürûz;

Elbet bu yerde ayrılığın yaşlı gözleri

Pîşinde bugün ağlayacak çeşm-i rûhumuz...

 

Gel, şimdiden vedâ' edelim gelmeden o gün;

Gel, tatlılıkla ayrılalım sonra gülmeyiz;

Ömr-î bahâr-ı şûhu kadar pembe bir gülün

Sürsün bizim de mevsimimiz şâd ü hande-rîz...

 

Elbet bu yerde ayrılığın bâd-ı nekbeti

Nahl-î muhabbetin koparır verd-i âlini,

Serper zalâm-ı maziye berk-î melâlini.

Elbet hayât-ı aşkımızın mürg-i hasreti

 

Bir mendilin ucunda açar şâh-bâlini,

Sallar bütün ufuklara bir gün zevâlini.

 

Gel, şimdiden vedâ' edelim gelmeden o gün

Gel, tatlılıkla ayrılalım; sonra sen düşün!

 

Ömr-î bahâr-ı şûhu kadar pembe bir gülün

Erkence biz de ayrılalım, ey güzel sülün!

 

(Kenan Akyüz, Batı Tesirinde Türk Şiiri Antolojisi, 1985)

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör