HÜSEYİN HÜSNÎ EFENDİ
Eğitimci, şair (D. 16 Kasım 1840, Trabzon – Ö. 12 Temmuz 1909, İstanbul). Annesinin ölümünden sonra babasıyla birlikte İstanbul’a yerleşti. Trabzon’da başladığı öğrenimini İstanbul Darülmaarifte tamamladı. 1859’da Şehzade Camiinde önce Hoca Ahmed Efendinin, daha sonra Rizeli Sinanzade Seyyid Osman Azmi’nin derslerine devam etti. Bu bilginlerin ölümünden sonra Bodrumî Ömer Lütfi Efendinin derslerine devam ederek icazetnâme aldı. 1 Ekim 1879’da Süleymaniye Camisinde ders vermeye başladı. Uzun yıllar Galatasaray Sultanîsi, Dârülmuallimîn, Mülkiye Mektebi ve Mercan İdadîsinde Farsça öğretmenliği yaptı. İlim tahsilini sürdürerek çeşitli yörelerdeki hocalardan hadis ilmi ile Arap Dili ve Edebiyatı dersleri okudu ve bu alanlarda da icazetnâme (diploma) aldı. İranlı edebiyatçılarla görüşmeler yaparak Farsçanın inceliklerini öğrendi. Eserleri basılmadı.
ESERLERİ:
Kasîde-i Tevhîd Şerhi (Feyzî Hindî’ye), Bâğbân (Gülistan’a yazmak istediği şerhin mukaddimesi), Galatât (Türkçede kullanılan bozulmuş sözcükler hakkında, alfabetik).
KAYNAK: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk
Şairleri (c. II, 2000), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2006, 2007).
