Şair ve yazar (D. 1950, İstanbul – Ö. 23 Nisan
2003, İstanbul). Sarıyer Lisesi (1970) mezunu. Atatürk Eğitim Enstitüsü Türkçe
Bölümündeki öğrenimini tamamlamadı. İstanbul’da memurluk yaparak çalışmalarını
sürdürdü. Şiirleri Türk Dili, Gerçek Sanat, Şiir Ülkesi vd. dergilerde
yayımlandı. İstanbul’da Karacaahmet
Mezarlığına gömüldü.
“Geniş bir göçmenliğin ortasında acemi, hırçın
ve kırıktır. Yaşamı özümsemiş, acıları ve sevinçleri birlikte yaşamış bir
ozan.” (Hasan Akarsu)
“Onun gündeminde güzel yaşamlar önemlidir.
Güzel yaşamanın ise çok değişik görüntüleri vardır. (…) Yaşam onun için
çok değişik olguları olan bir durumdur. (…) Şiirlerindeki insanın
yalnızlık duyumsamalarının yanında sevi ve sevda duyumsamalarını da buluyoruz. (…)
Güvenç Elman, yaşarken duyumsadıklarını ve içinde yaşadığı ortamın durumunu,
insanların birçok konuda duyumsamalarını şiirleştirmiştir. Şiirlerinde ölçü ya
da uyak kaygısı yoktur, tamamen özgür bir anlayışla yazmıştır şiirlerini.” (Muzaffer
Uyguner)
ESERLERİ:
ŞİİR: Vardiyalı Hüzün (1994), İlk
Ustamdı Gece (1995), Gün Ortası Gecikmeleri (1998), Tuzaklar ve
Cambazlar (2000).
DENEME: Kiralık Yaşam Giysileri (2001).
HAKKINDA: Şükran Kurdakul / Şairler ve
Yazarlar Sözlüğü (1999), Kiralık Yaşam Giysileri (Kitap Rehberi, Aralık 2001),
Muzaffer Uyguner / Tuzaklar ve Cambazlar (Kıyı, Ağustos 2001), Hasan Akarsu /
Şiirler-Den / İzler (2004).