Şair. 21 Nisan 1939, Anamur / Mersin doğumlu. Kimi
şiirlerinde Denizcioğlu adını da kullandı. Bozyazı Bölge İlkokulu, Anamur
Ortaokulu ve Adana Erkek Lisesini bitirdi. Yükseköğrenimini Adana İktisadi ve
Ticari İlimler Akademisi İşletme Fakültesi’nde yaptı. 1958-59 yıllarında Mersin
Liman İşletmesinde sürveyan olarak, 1960-62 yıllarında Devlet Su İşleri Genel
Müdürlüğü (DSİ) Makine İkmal Dairesinde teknik hesapçı olarak çalıştı. 1962-64
yıllarında askerliğini yedek subay öğretmen olarak Sivas’ta yaptı. 1964-72
yılları arasında da Anamur’da nüfus memuru, 1974-81 yıllarında Kahramanmaraş
Nüfus ve Vatandaşlık İl Müdürü, 1981-85 arasında Adana Nüfus ve Vatandaşlık İl
Müdürü, 1981-95 arasında da İçişleri Bakanlığı Nüfus ve Vatandaşlık Genel
Müdürlüğü Nüfus Hizmetleri Daire Başkanı olarak görev yaparak emekliye ayrıldı.
Fatma Özdeniz ile evli; Ali Rıza, Ayşe Sıdıka, Süyüm Bike adlarında üç çocuk
babasıdır.
Günay Özdeniz’in “Kendimi
Tanıdım” başlıklı ilk şiiri 1961 yılında Toprak dergisinde yayımlanmıştı. Sonraki yıllarda imzası yine Toprak, Hisar, Türk Edebiyatı, Dolunay
dergileri ile Mavi Akdeniz
gazetesinde göründü. Hayatını ve çalışmalarını Anamur’da sürdürdü.
ESERLERİ (Şiir):
Işığa Doğru (1994), Öteler
Beriler (2008).
Dediler
ki yer yüzü ahret ıçın ekenek
Hasat
vakti gelince değerlenir her emek
Sağdan
soldan verirler defteri iki melek
Görülen
hesap sonu mümkün köprüden geçmek
Bir
düzen ki kurulmuş ta ezelden ebede
Dileğim
sonumuzu Rabbimiz hayır ede
Ondan
medet olmazsa bu garip nere gide
Umutlar
boşa gider olurum ateş zede
Koyacaksın
hasedi,kini birde nefreti
O
zaman göreceksin emekte bereketi
Gönüllere
dolarsın olup sevgi demeti
Ötede
rahat eder götüren bu serveti
Kâinat
kitabını oku emre uyarak
Görürsün
onda nice hikmet özde duyarak
Duygular
çiçeklenir gönülse kalmaz kurak
Hiç
sıkıntı çekilmez şen olur o son durak
Denizcioğlu
hazır sin yurduna gitmeye
Azık
belde kuşalı dil bıkmaz zikretmeye
Gücü
kalmadı burada dost hasreti çekmeye
Görünmez
konuk bekler, hazır veda etmeye.
(03.12.2007)