Yazar (D. 1890?, Saraybosna – Ö. 1957, İstanbul). Bedia
Servet takma adını, bazı yazılarında da H.N.Ç. veya Ha. Nun. Ça. gibi imzalar
kullandı. İlkokulu ailesiyle beraber göç ettiği İstanbul’da, liseyi Baytar
Rüştiyesinde, yüksekokulu da Askerî Tıbbiyede (1908) tamamlayarak eczacı oldu.
İlk olarak Edirne Askerî Hastahanesine atandı. Buradaki görevinden azledilip
sürgüne gönderildiği Yemen’de Fransızca öğrendi. Balkan Savaşında ve Birinci
Dünya Savaşı’nda görev yaptı, Çanakkale’deki hizmetleri dolayısıyla
yüzbaşılığa yükseldi. Suriye’de 4. Ordu’da görev yaparken İngilizlere esir
düştü ve Kahire’de mütareke yıllarındaki kurtuluşuna kadar üç buçuk yıl tutsak
kaldı. Mübadele yoluyla İstanbul’a geldi. O yıllarda Sabah gazetesinde
mütercimlik yaptı, ardından Kurtuluş Savaşı’na katıldı.
Cumhuriyetin ilk yıllarında Raşit Rıza’nın tiyatrosunda
idare müdürlüğü, Hizmet’te yazı işleri müdürlüğü (1926),
İstanbul’daki Darülbedayi sanatçılarının kurduğu Yeni Sahne adlı tiyatro
kumpanyasının sorumlu müdürlüğü, Millî Mücadele’den sonra yerleştiği İzmir’de
de eczacılık yaptı. İsviçre Montreux’de bir konferansa katıldı (1936).
Tiyatro yazıları, eleştiri ve hikâyeleri; İzmir’de Ahenk,
Anadolu, Hizmet (1928 yılına kadar), bir süre çalıştığı Fikirler (1937-46)
gibi gazete ve dergilerde yayımlandı. İzmir’in Gülü (1926) adlı romanı
tefrika edildi. 1928’den sonra Hizmet’ten idarî görevle Anadolu’ya
geçti. Anadolu’da Beyler Sokağında Bir Deli (1930) ve Le
Şövaliye D’eon (1930-31) adlı iki romanını ve Alexandre Zoubkoff’tan
çevirdiği Asrî Kazanova’nın Hatıratı: Hayatım ve Aşklarım adlı romanı
(1930) tefrika etti.
ESERLERİ:
TELİF: İzmir Panayırı (1933).
ÇEVİRİ: Güzel Rica (Bedia Servet adıyla, Hasan
Bedrettin ile, 1924), Elem Yolcuları (1926).
HAKKINDA: Ömer Faruk Huyugüzel
/ İzmirli Fikir ve Sanat Adamları 1850-1950 (2000), TDOE – TDE Ansiklopedisi 3
(2003).
