Celal Vardar

Şair (D. 1916, Yugoslavya - Ö. 2 Eylül 1991, Ankara). Çocukluğu Rumeli’de geçti. Ailesi Türkiye’ye göç ettikten sonra lise öğrenimini Edirne’de tamamlayarak 1940’ta Ankara’ya geldi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinde başladığı öğrenimini yarım bırakarak, Makine ve Kimya Endüstrisi Kurumunda memuriyete başladı ve bu işinden emekliye ayrıldı. Emekli olduktan sonra Madeni Eşya İşverenleri Sendikasında çalıştı. Ankara’da öldü ve Cebeci mezarlığında babasının mezarında toprağa verildi.

Garip Hareketi’nin ikinci kuşağındandır, kendine özgü bir esprisi vardır. Şiirleri, 1950’li yıllarda Seçilmiş Hikâyeler, Pazar Postası, Dost dergilerinde yayımlanmaya başladı. Dost Yayınları arasında çıkan ve tek kitabı olan İki Dal’dan (1957) sonra yazdığı kırk bir şiirinin bir bölümü çeşitli dergilerde, daha sonra da Anadolu Ekini dergisinde topluca yayımlandı. Pek çoğunun Orhan Veli’nin sandığı şu şiir onundur:

“MARİFET

Suya dokunmazmış

Sabuna dokunmazmış

Pise bak”

Şiirlerinde ilk göze çarpan nitelik, rahat ve kolay söylenmişliğidir. Bazen iki-üç dizeye sığdırıverdiği söyleyecekleri arı ve yoğundur.

“Celal Vardar, şiiri yalnız dizelerinde değil, yaşamında da yaşa­mış, dahası yaşatmış bir ozandır. (...) Şinasi Nahit Berker’in o ünlü deyişiyle; ‘Memleket uzun laftan battı’ ilkesine bağlı kalıp, az sözcükle çok şiir söylem­eye durmuş, üstelik bunu da başarmış bir ozandır. (...) Ülkeye de, insanlara da, sorunlara da, topluma da, sevgiye de, acıya da, yadsınmaya da, hayınlığa da hep ama hep güleç bir yüzle bakagelmiştir. Güleç ama içinde kimi zaman gizli, kimi zaman kibarca açığa vurul­muş bir taşlamayı, bir yergiyi de taşı­yarak. (...) Onurlu, yalın, gösterişsiz yaşamına şiiri; şiirine yalın gösterişsiz yaşamının onurunu katmış sevgili Celal Vardar’a selam.” (M. Sunullah Arısoy)

KAYNAK: Hüseyin Atabaş / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (Damar, Kasım 2004) - Celal Vardar (Lacivert, Ocak-Şubat 2006), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).