Dilci (1913, Van - 3 Nisan 1984, İstanbul).
İlk ve ortaokulu Malatya’da (1926), liseyi Sivas’ta (1930) bitirdi. Yurtdışında
yükseköğrenim yapmak için Maarif Vekâleti bursuyla Almanya’ya (1932)
gönderildi. Breslau Üniversitesi Şarkiyat Bölümünü bitirdi. Doktorasını, “Untersuchungen
über die Altosmanische Anonyme Chronik der Bibliotheque Nationale zu Paris”
adlı tez çalışmasıyla (1937) yaptı. Bir yıl Berlin Etnoğrafya ve Eski Eserler
Müzelerinde çalıştı. Türkiye’ye dönerek İstanbul Üniversitesi Edebiyat
Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne asistan oldu. 1945’te “Türk
Halklarında Şamanizm” adlı teziyle doçentliğe, 1955’te “XIII-XIV Asır
Anadolu Türkçesi’ne Giriş” adlı çalışmasıyla profesörlüğe yükseldi.
1958-61 ve 1969-71 yıllarında Bağdat Üniversitesinde misafir profesör
olarak Türk dili ve edebiyatı derslerini
verdi. Bu dönemde Irak Türk ağızları hakkında pek çok belge topladı. Yurda
döndüğünde İslâm Ansiklopedisi yazı kurulunda görevlendirildi. Her yıl
Milletlerarası Daimî Altayistik ve Osmanistik Kongrelerine katıldı.
1976’da Finlandiya’daki Sociere Finno-Ougrienne’e, 1983’te de Atatürk Kültür
Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumuna aslî üyeliğine seçildi. 1977-83
yıllarında İstanbul Üniversitesi Türkiyat Enstitüsü müdürlüğü yaptı. Bir süre
de İstanbul Üniversitesi rektör yardımcılığı görevinde bulundu. İstanbul
Zincirlikuyu Mezarlığında toprağa verildi.
Makalelerinin çoğu Türk Amacı, İslâm
Ansiklopedisi, Türk Ansiklopedisi, Azerbaycan Yurt Bilgisi, Türkiyat Mecmuası,
Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı’nda
yayımlandı.
ESERLERİ
(Araştırma-İnceleme): Şeyyad Hamza’nın Lirik Bir Şiiri (1953), Şeyyad
Hamza’nın Bilinmeyen Bir Mesnevisi (1969).
HAKKINDA: TDOE-TDE Ansiklopedisi 2 (2002).